در خطبه ۵۰ نهج‌البلاغه آمده است:
فتنه‌ها و خطر نوآوری‌های دینی
در خطبه پنجاه نهج‌البلاغه، امام علی (ع) با تأکید بر ریشه‌های فتنه‌ها، هواپرستی و بدعت‌گذاری در احکام الهی را عامل اصلی ظهور انحرافات و اختلاط حق و باطل معرفی می‌کنند.
در خطبه چهل و نهم نهج‌البلاغه آمده است:
خداوندی که عقل‌ها از درکش عاجزند
در خطبه چهل و نهم نهج‌البلاغه، امیرالمؤمنین علی (ع) با بیانی ژرف و حکیمانه، به توصیف خدای متعال پرداخته و در قالب واژگانی آسمانی، مرزهای معرفت بشری را در برابر عظمت ذات الهی ترسیم می‌کند.
در خطبه چهل و پنجم نهج‌البلاغه آمده است:
ضرورت ستايش پروردگار
در خطبه چهل و پنجم نهج‌البلاغه، امیرالمؤمنین علی (ع) با بیانی عمیق و نورانی بر ضرورت ستایش پروردگار تأکید می‌فرمایند؛ پروردگاری که رحمتش پایان‌ناپذیر، آمرزشش فراگیر و نعمت‌هایش همواره جاری است.
در خطبه چهل و چهارم نهج‌البلاغه آمده است:
تأسف از فرار مصقله
در خطبه چهل و چهارم نهج‌البلاغه، حضرت علی (ع) با تأسف از فرار مصقله، یکی از شخصیت‌های زمان خود، سخن می‌گویند و به نقد عملکرد او در میدان‌های سخت و موقعیت‌های حساس می‌پردازند.
در خطبه چهل و سوم نهج‌البلاغه آمده است:
آمادگی برای جنگ در عین فرصت‌دهی به صلح
در خطبه چهل و سوم نهج‌البلاغه، امام علی(ع) با تأکید بر آمادگی برای جنگ با شامیان، فرصت صلح را نیز محفوظ می‌داند.
در خطبه چهل و سوم نهج‌البلاغه آمده است:
واقع‌نگری در برخورد با دشمن
در خطبه چهل و سوم نهج‌البلاغه، امام علی (ع) با نگاهی واقع‌گرایانه، از ضرورت صبر راهبردی، فرصت‌دادن به صلح و در عین حال مراقبت در برابر فریب دشمن سخن می‌گویند.
